Smoker
Yakıyorum sigaramı. Duman aklımdaki fikirler gibi dağılıp gidiyor. Bir nefes daha çekiyorum ve fütursuzca dumanı siktir ediyorum bedenimden. Sorumluluklarımdan da bu kadar kolay kurtulsam keşke, bir nefes dolusu duman gibi. Azalarak yok olsun istiyorum. Bir nefes daha... Dumanla çizdiğim tüm hayaller görünmez oluyor odamın içinde. Görmediğim için yok sayıyorum tüm cahil insanlar gibi. Son nefesi çekiyor ve izmaritimi söndürüyorum. Dönüp bakıyorum aynaya. Siktir ettiğim tüm duman odamda boğar olmuş beni. Dostlarımı kaçırmış yanımdan. Loş bir ışık, tavanda asılı duran duman, buruşuk eller ve gülünce açığa çıkan sapsarı dişler...